Narodowy strój japoński

Narodowy strój japoński wyróżnia się nieopisanym, nieporównywalnym kolorem, subtelną elegancją stylu, jasną indywidualnością kształtów i kolorów. Od czasu otwarcia Kraju Kwitnącej Wiśni, japońskie motywy w ubraniach niezmiennie pobudzają umysły i serca wybitnych projektantów i znanych fashionistek.

Trochę historii

Pierwsze wzmianki o japońskim stroju znajdują się w starożytnych chińskich rękopisach. Wraz z pojawieniem się buddyzmu w Japonii wpływy chińskie przeniknęły również wiele dziedzin życia, w tym odzież. W VII wieku kostium japoński zostaje ostatecznie uformowany w formie gotowej, zbliżonej do tego, do czego przywykliśmy w obecnych czasach. W tym samym czasie pojawił się klasyczny model kimona - w postaci szlafroka z długimi rękawami.

Należy zaznaczyć, że słowo „kimono” oznacza nie tylko ten rodzaj odzieży. Hieroglify składające się na „kimono” oznaczają w połączeniu „co noszą” lub „to, co na siebie nakładają”, jest to prostsze - ubrania jako rodzaj. We współczesnym języku używane są oba znaczenia tego słowa. Dla odróżnienia typowo japońskiego ubioru używa się terminu „wafuku”, w przeciwieństwie do „yofuku” – ubioru w stylu zachodnim.

Cechy japońskiego stroju narodowego

Kolory i odcienie różnią się w odzieży męskiej i damskiej. Garnitur męski stawia przede wszystkim na praktyczność i niebrudzenie, dlatego klasycznie dobrano kolorystykę w ciemnych lub neutralnych barwach. Druki wykorzystywane są głównie w prostych geometrycznych, rzadziej wegetatywnych i zwierzęcych. Pasek, buty i akcesoria również wykonane są w dyskretnych, spokojnych kolorach.

Kimono damskie ma za zadanie pokazać piękno i wdzięk właścicielki, przyciągać i cieszyć oko.

Kolory i odcienie wybierane są jasne, nasycone do strojów imprezowych i spokojniejsze do noszenia na co dzień. Główny akcent kolorystyczny znajduje się na pasku obi. Często używane są świeże różowe, jasnozielone, liliowe, fioletowe, niebieskie odcienie. Powszechne jest stosowanie nadruków roślinnych i roślinnych, popularne są motywy sezonowe - jesienią liście klonu momiji, wiosną kwiaty sakury, brzoskwini lub śliwy, zimą cienkie igły sosny macy.

Tkaniny i krój prawdziwego japońskiego kimona to tajemnica odziedziczona po mistrzu po następcę. Od czasów starożytnych tkaniny były wykonywane i malowane ręcznie, części są również ręcznie szyte i rozbierane. Ale dotyczy to tylko drogich klasycznych kimon. Współczesny przemysł produkuje duży asortyment fabrycznych yukaty, hakamy i haori ze standardowymi nadrukami.

Odmiany

Odmiany japońskiego stroju narodowego oparte są na doskonałych kanonach ubioru dla osób różnej płci, statusu społecznego i statusu społecznego.

Tradycyjny strój kobiecy składa się z kilku warstw ubioru, zebranych w taki sposób, że w niektórych miejscach, jakby przypadkiem, widać bieliznę. W skład bielizny wchodzi specjalnie skrojona spódnica „futano” lub „kosimaki”, a także podkoszulek „hadajuban”. Odzież wierzchnia to kimono lub, w niektórych przypadkach, haori, charakteryzujące się obecnością niezaszytej pachy w okolicy pachy, pod którą musi być widoczna bielizna. Oczywiście bardzo ważne jest, aby górne kimono i odpowiadające mu dół były z powodzeniem zharmonizowane kolorystycznie.

Głównym elementem kobiecego tradycyjnego stroju jest szeroki, długi pas obi.

Standardowa długość obi sięga czterech do pięciu metrów. Nadmiar paska jest niezbędny do zawiązania kokardek o niesamowitej złożoności i urodzie. W starożytności sposób wiązania łuku, kolor i ornament obi mówiły o statusie społecznym i stanie cywilnym kobiety. Teraz łuk na obi niesie ładunek czysto użytkowy i estetyczny.

Garnitur męski jest prostszy, ponieważ zawiera mniej detali garderoby i wymaga mniej konwencji. Kosimaki i juban - wąska, przycięta szata o prostym kroju, a także przepaska na biodra z kawałka tkaniny "fundoshi". Na wierzch zakłada się kimono lub haori - krótką kurtkę ze stojącym solidnym kołnierzem, charakteryzującą się szerokimi, obszernymi rękawami. Przyjęło się też nosić hakamę - szerokie plisowane spodnie o sylwetce przypominającej spódnicę. Hakama była tradycyjnym strojem wojowników i nadal jest używana jako mundur w wielu sztukach walki.

Kostium dziecięcy jest w rzeczywistości mniejszą i bardziej dopracowaną kopią dorosłych wariacji. Stroje dziecięce wyróżniają się jaśniejszymi i bardziej malowniczymi kolorami, specyficznymi, przynoszącymi szczęście nadrukami z kwiatami i malowanymi karpiami koi, a także ilością dodatków.

Akcesoria i obuwie

Tradycyjne japońskie obuwie ma dwa popularne modele - geta i zori. Zori to duże plecione sandały na płaskim obcasie. Geta są dwojakiego rodzaju. Pierwszy rodzaj gety wygląda jak wysoka drewniana ławka z jedną lub dwiema nogami, której wysokość może sięgać około dziesięciu centymetrów. Drugi rodzaj geta opiera się na masywnym drewnianym bloku z wycięciem na dole.

Geta jest przymocowana do nogi za pomocą dwóch sznurowadeł zapinanych między dużymi i przednimi palcami. Ze specyficznego kroju buta powstały również specjalne skarpetki tabi z oderwanym palcem. Geta jest często dekorowana i odświętnie malowana, dzięki czemu niektóre próbki są prawdziwymi dziełami sztuki.

Jeśli chodzi o akcesoria, Japończycy zwykle używają małych szmacianych toreb i breloczków do pasków netsuke.

Kobiety często ozdabiają swoje fryzury specjalnymi grzebykami, patyczkami i wyszukanymi spinkami do włosów.

Nowoczesne modele

Dziś japońskie modele kostiumów podążają ścieżką uproszczeń. Nie jest tajemnicą, że tradycyjne stroje są dość niewygodne i ciężkie, a także wymagają znacznych kosztów przechowywania i konserwacji. Niektórych odmian kimona po prostu nie da się założyć na siebie. Dlatego noszone są tylko na specjalne okazje – na śluby, uroczystości czy festiwale historyczne.

Zasadniczo współczesne japońskie kobiety mody i dandysów preferują yukata - lżejszy i prostszy model kimona. I jeśli początkowo yukata była skromnym domowym strojem, to teraz jest pełnoprawnym elementem garderoby. Chodzą go odwiedzać, ulicami, noszą na święta i festiwale.