Turecki strój narodowy

Trochę historii

Historycznie każda grupa etniczna ma swój własny strój narodowy, odzwierciedlający jej charakter i tradycje. Turcja to kraj o bogatej historii, przeplatający się różnymi kulturami, w którym przez długi czas żyły różne ludy z własnymi obyczajami. Wpłynęło to również na wygląd ludzi - na ubraniach, które później zaczęto postrzegać jako część dziedzictwa kulturowego.

Odzież z czasów rozkwitu Imperium Osmańskiego (od około XVI wieku) i wcześniej pełniła rolę wskaźnika społecznego, punktu orientacyjnego, który pomaga określić poglądy religijne, poziom zamożności, miejsce służby i stan cywilny każdej osoby. Tak więc pierwsza żona sułtana mogła nosić najlepsze ubrania - jedwabne sukienki z zauważalnym dekoltem, cięcia od talii do końca rąbka i pasek wysadzany drogocennymi kamieniami.

Wygląd kobiet muzułmańskich i niemuzułmańskich regulowały specjalne dekrety zwane „ferman”.

Muzułmańskie kobiety nosiły luźną odzież wierzchnią na bawełnianych lub muślinowych koszulach, z kołnierzami od okrągłych do trójkątnych; wymagane były darmowe spodnie. Niezmiennym atrybutem jest czador, który zakrywa twarz, szyję, ramiona z przodu i z tyłu, pozostawiając tylko oczy otwarte.

Głowę przykrywał kapelusz - fez lub - z XVII wieku. - "hotoz" i welon. Kobiety niemuzułmańskie (greczynki, ormiańskie, żydowskie, węgierskie) mogły nosić spódnicę z fustanelli, luźne spodnie z niebieskich materiałów i wiązać głowę satynowym (dla Greczynek) lub skórzanym (dla Ormian) szalikiem. Wojskowi dostali spodnie haremowe do kolan.

Czas mijał, zmieniał się strój narodowy. Poszczególne elementy zostały zachowane z zachowaniem ich oryginalnego smaku; inni zniknęli całkowicie. Jaki jest teraz strój narodowy Turcji??

Osobliwości

Jedną z cech jest to, że każdy region Turcji ma swoje własne odmiany stroju narodowego. Wynika to ze specyfiki każdego z tych obszarów – jeden historycznie zawsze był bogatszy od drugiego, albo w jednym mieszkali głównie kupcy, a w drugim chłopi itp.D. Jednak te ubrania nadal mają jedną wspólną cechę – jej detale nie zmieniają się w zależności od regionu. Zmieniają się tylko ich krój i kolory, ozdoby. Na przykład workowate spodnie (salvar, w zrusyfikowanej wersji „harem pants”) są prezentowane zarówno w tradycyjnych strojach środkowej i wschodniej Anatolii, jak i w strojach regionu Morza Egejskiego i Marmara.

Cechą charakterystyczną jest również nakładanie warstw odzieży. Mimo to krytycy sztuki zauważają, że Osmanom (a potem Turczynkom) nawet w czasach cesarstwa udało się podkreślić swoją sylwetkę, uatrakcyjnić sylwetkę.

W kolorystyce stroju narodowego dominują jasne odcienie, jest nawet nadmierna jaskrawość koloru - szkarłatny, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski i ich odcienie. W odzieży męskiej przeważają ciemne kolory i odcienie – czarny, niebieski, brązowy. Koszule są zwykle białe. Paski mogą być z paskami, dodatkowymi sznurowadłami w kolorze żółtym i fioletowym lub wykonane w całości w stonowanych odcieniach czerwieni.

Krój ubrania jest bardzo luźny, ale jednocześnie maksymalnie zachowuje kontury sylwetki. W ten sposób nawet w czasach Imperium Osmańskiego stroje narodowe różniły się od arabskich, gdzie trudno było odgadnąć prawdziwe sylwetki.

Wiele konstruktywnych podejść do tego garnituru zostało później zapożyczonych. Tak więc spodnie haremowe nadal okresowo stają się modnymi modelami spodni. Według niektórych doniesień projekt rękawa „nietoperza” został zapożyczony ze stroju tego kraju.

Ubrania zostały uszyte i wykonane z naturalnych tkanin. Jedwab, tafta, welon, aksamit, futro - to niepełna lista tkanin. Podkoszulek został wykonany z bawełny lub jedwabiu. Jeśli szaty damy ze świeckiego społeczeństwa zdobiono haftem, często robiono to złotą lub srebrną nicią.

Odmiany

Inną charakterystyczną cechą stroju narodowego kraju jest to, że jego elementy mogą być jednocześnie męskie i żeńskie - tak jest w przypadku spodni i innych jego elementów - podkoszulek, krótkiej marynarki, paska.

Strój kobiet dopełniła długa suknia z rękawami, które całkowicie zakrywały ramiona.

Obecnie garnitur został unowocześniony na rzecz praktyczności - sukienka damska stała się krótsza - może sięgać do połowy łydki lub nieco niżej, długość rękawa ustalana jest przy nadgarstku.

Atrybut obowiązkowy - fartuch. Każdy ze strojów ozdobiony jest haftem ludowych ozdób. Wzory są w dużej mierze inspirowane motywami naturalnymi.

Garnitur męski miał specjalny pasek - szarfę, którą zwykle zakładano na krótką marynarkę. Powstałe „kieszenie” w tym projekcie służyły do ​​przechowywania wszelkiego rodzaju rzeczy, które mężczyzna mógł ze sobą zabrać.

Ubrania dla dzieci niewiele różnią się od tych przeznaczonych dla dorosłych ze względu na swoją wszechstronność - może poza rozmiarem i brakiem drogich elementów - haftów i rzadkich tkanin.

Akcesoria i obuwie

Niezbędne akcesorium - wielowarstwowy i wielokolorowy szalik. Często używa się kilku szalików z różnych tkanin, aby zachować tradycję całkowitego zakrycia twarzy, głowy, szyi i ramion. Czasami pojawia się nakrycie głowy z przodem wykonanym z welonu.

Ubrania były często ozdabiane i ozdabiane kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi, biżuterią. Godnym uwagi elementem garderoby są wysokiej klasy skarpetki z ręcznie robionym haftem. Całkowicie zakrywają nogę widoczną spod spodni lub sukienki.

Męski nakrycie głowy - fez lub turban Męski strój wojskowy (zgadnij po przyciętych spodniach) uzupełniony o broń - pistolety, pistolety i noże.

Buty jak poprzednio szyte są ze skóry zwierząt domowych (byków, jagniąt).

Nowoczesne modele

Wizerunek mieszkańca regionu Marmara jest ciekawy i wystrojony - kostium jest pełen elementów ozdobnych - warkocz i haft na kurtce w pięknym odcieniu morskiej fali. Obecność podkoszulka dodaje objętości osobie noszącej, co we wschodniej tradycji uważane jest za przejaw zamożności. Kwiatowy ornament na spodniach i spódnicy jest rozrzedzony nieco geometrycznym wzorem na fartuchu. Jasny akcent w postaci czerwonego szalika i czerwonej sukienki z topem, której część rękawa jest widoczna spod kurtki, wprowadza zamyślenie do obrazu. Uwagę zwraca również geometryczny ornament nakrycia głowy użytkowniczki, dopasowany kolorystycznie do chusty na głowie.