Wszystko o melonikach wojskowych

Wojny spowodowały i powodują u ludzi ogromne cierpienie i niedostatek. Ale wraz z tym, w ich wyniku powstało wiele rzeczy, które ułatwiają codzienne życie. Jedną z tych rzeczy jest po prostu wojskowy melonik; czas przyjrzeć mu się bliżej.

Historia stworzenia

Ten melonik marszowej armii, znany współczesnemu personelowi wojskowemu, nie pojawił się od razu. Dawno temu - jeszcze w XIX wieku - w naszym kraju troszczyli się o unifikację tego ważnego elementu życia polowego żołnierzy. Od 1862 roku weszły do ​​użytku osobiste meloniki z drucianym łukiem i stalową pokrywą. 9 lat później, w 1871 roku, zaczęto używać garnków z czerwoną miedzianą pokrywką. W tym samym czasie jednostki kawalerii zaczęły otrzymywać miedziane garnki na 3 porcje.

Ale od 1895 roku i w kawalerii melonik żołnierza został przeniesiony do typu jednomiejscowego. W produkcji tego typu przedmiotów już w tej odległej epoce stosowano standardy, zapisane w specjalnie wydawanych zamówieniach. Nie należy jednak zakładać, że tak ważny element życia wojskowego pojawił się dopiero w drugiej połowie XIX wieku. Problem żywienia wojsk na kampanii iw strefie walki zaczął się interesować dużo wcześniej. Świadczy o tym rycina „Starość” holenderskiego artysty XVII-wiecznego Cornelisa Dusart.

Na nim wojskowy melonik znajduje się prawie w centrum kompozycji i jest wyeksponowany tak szczegółowo, jak to możliwe. Widać wyraźnie, że pomimo znacznie większych niż obecnie wymiarów, projekt jest dość rozpoznawalny.

Oczywiście później produkty te były wielokrotnie unowocześniane i znacząco ulepszane. Warto jednak wspomnieć o jeszcze wcześniejszych modyfikacjach. Najstarsze znane meloniki były używane w armiach starożytnej polityki greckiej.

Potem były wykonane z miedzi, a koszt takich naczyń był bardzo wysoki. Oczywiście meloniki były również szeroko stosowane w Rzymie. Nie było ani jednego legionu, w którym nie byłaby częścią ekwipunku marszowego. Już w tamtych czasach pojawiła się opcja montażu czaszy na statywie. Tak zwane plemiona barbarzyńskie również używały kotłów, ale raczej w obrzędach magicznych.

W średniowieczu naczynia wojskowe nie różniły się zbytnio od tych stosowanych w starożytności. Stosowany był głównie zbiorowo. W dzisiejszych czasach prawie każda armia opracowuje swój własny typ melonika. W czasie II wojny światowej rozpowszechniony znormalizowana próbka. Jest używany w wielu różnych krajach.

Plusy i minusy

W każdym razie wszystkie próbki meloników mogą być wykorzystywane nie tylko do celów wojskowych. Powszechnie korzystają z nich turyści, myśliwi, gajowi, rybacy i inne osoby, które z różnych powodów wyjeżdżają na niezamieszkane tereny. Campingowe kręgle wojskowe są łatwe do przenoszenia i użytkowania. Mogą służyć do gotowania lub podgrzewania:

• Pierwszy posiłek;
• drugie kursy;
• wywary ziołowe;
• herbata;
• prosta wrząca woda.

Do podgrzania potraw można użyć palników gazowych i spirytusowych, taganów, a nawet ognisk. Ponieważ produkty zostały pierwotnie zaprojektowane dla wojska, ich jakość jest niewątpliwa. Wyraża się to:

• w znaczącym zasobie operacyjnym;
• siła;
• minimalne ryzyko spalenia żywności;
• równomierna dystrybucja ciepła;
• optymalnie dobrana objętość;
• rozsądna cena.

Ale są też słabe punkty. Tak więc metalowy garnek łatwo pokrywa się sadzą. Niezwykle trudno go wyczyścić, zwłaszcza w terenie. Metalowe uchwyty nadmiernie się nagrzewają, przez co istnieje duże ryzyko poparzenia. Jednak bardziej szczegółowy opis można podać tylko w przypadku określonych próbek.

Odmiany, ich kształty i rozmiary

Używany w Rosji, w tym w Siłach Powietrznych, wojskowy melonik jest wypukło-wklęsły lub kulisty. Standardowo produkt ten wyposażony jest w druciany uchwyt ułatwiający podwieszanie i przesuwanie. Gdy melonik znajduje się na pasie biodrowym, wklęsła strona jest zwrócona do Ciebie.

Melonik do lądowania modelu kombinowanego z kolbą został oficjalnie przyjęty we wrześniu 1959 roku. Produkcja została przeprowadzona w fabryce Krasny Wyborżec. Z drobnymi niedogodnościami melonik spadochroniarza i zestaw w ogóle nie straciły na aktualności. Jest nadal używany w wielu różnych gałęziach wojska. Skład zestawu przedstawia się następująco:

• kolba aluminiowa o pojemności 1 litra;
• garnek (również o pojemności 1 litra) z prostokątnym dziobem żeglugowym;
• miska miska o pojemności 0,5 l z uchylnym uchwytem blokującym;
• pokrowiec z plandeki o wadze 0,08 kg.

Zestaw do lądowania przeznaczony jest dla 1 osoby. Zastosowano grubsze aluminium w porównaniu z typowym kotłem ogólnego przeznaczenia. Dlatego projektantom udało się osiągnąć maksymalną wytrzymałość i długą żywotność swojego produktu. Pojemność 1 l lepiej nadaje się do codziennego użytku niż pojemność 1,5 l do ogólnego sprzętu wojskowego. Miseczki na bieliznę są wygodniejsze niż pokrywki misek, ponieważ są głębsze i zachowują tę samą objętość.

Oczywiście na uwagę zasługują meloniki przyjęte w innych armiach. Francuskie podejście przez bardzo długi czas polegało na używaniu okrągłych meloników. Podobna próbka została po raz pierwszy użyta w 1852 roku. Następnie do robienia naczyń używano cyny i blachy żelaznej. Okrągła pokrywka może być rodzajem patelni; do jej zabezpieczenia użyto specjalnego łańcuszka.

Ale francuskie wojsko często usuwało ten łańcuch, aby zmniejszyć hałas podczas chodzenia. Niemal bez zmian, klasyczny melonik był używany podczas I wojny światowej. Dopiero w 1935 roku we Francji wprowadzono do użytku prostokątne aluminiowe naczynia kuchenne. Od swojego niemieckiego pierwowzoru różnił się właśnie kształtem (w Niemczech preferowano owal). Wersja z 1935 roku została wyposażona we wkładkę misy.

W 1952 roku we Francji przyjęto zaktualizowaną wersję melonika. Zachowała swój prostokątny wygląd, zawiera również 3 przedmioty. Jednak konstrukcja zestawu według schematu „matrioszki” i geometria klamki wskazują na wpływ podejścia anglo-amerykańskiego.

Jednak w Skandynawii pojawiły się również modyfikacje meloników. Melonik armii szwedzkiej był używany nie tylko w siłach zbrojnych samej Szwecji, ale także w formacjach ochotniczych, które brały udział w wojnie zimowej wraz z fińskimi jednostkami regularnymi.

Następnie zastosowano dwie modyfikacje - 1895 i 1940. Pierwszy typ wyróżnia się dużą objętością i wysokością. Warto również wspomnieć, że w 1895 roku naczynia zostały wykonane ze stali cynowanej, a w połowie XX wieku przeszły na stal nierdzewną. Różnica dotyczy również kształtu „uszów”, sposobu mocowania rączki do wieka oraz innych subtelności. W 1944 roku Szwedzi unowocześnili swój projekt, dodając do niego:

• szyba przednia;
• zbiornik na alkohol;
• spalacz alkoholu.

Wersja 1944 wykonana z aluminium. Ten projekt okazał się na tyle udany, że nadal go używa szwedzka armia.

Ale w ówczesnych armiach rumuńskich i węgierskich stosowano meloniki kwadratowe, przyjęte na zaopatrzenie w Austro-Węgrzech w 1912 r. Niektórzy żołnierze używali również włoskich narzędzi marszowych.

Klasyczny fiński melonik został wykonany na wzór niemieckiego produktu. Jego rozmiar był wystarczająco duży, aby umieścić specjalną łyżkę-widelec. Aby można było go naprawić, brzegi doniczki zakryto specjalnymi wgłębieniami.

Jeśli chodzi o kotły wyprodukowane w Niemczech, model roku 1931 uznawany jest za ich klasyczną wersję. Różni się od próbki z okresu I wojny światowej mniejszą objętością (nie 2,5, a 1,7 litra). Od 1943 w celu oszczędzania aluminium przeszliśmy na produkcję konstrukcji stalowych z „uszami”.

Oprócz meloników wykorzystano:

• przenośne grzejniki;
• łyżki składane;
• zestawy obiadowe 3 lub 4 sztuki.

Próbka polska z 1931 r. (Menazka wz. 23/31) „uczestniczył” tylko w jednej kampanii wojskowej - nieudana przeciwdziałanie agresji faszystowskiej w 1939 r. W kolejnych latach Polacy używali amunicji wojska, w którym się znaleźli.

Powojenne siły polskie początkowo wykorzystywały ocalałe zapasy dawnych sprzętów wojskowych. W latach 50. wznowiono produkcję modelu 23/31. Jednak produkty nowej generacji nie były już produkowane ze stali ocynkowanej, ale z aluminium.

Kolejny model pojawił się w 1970. Różnił się od przedwojennej wersji wyglądem „uszów”, które służą do mocowania uchwytów. Zmiany wpłynęły również na marki i liczbę znaków wymiarowych (pozostawiły tylko 1, podczas gdy w starej strukturze było 2). Modyfikacja melonika, przyjęta przez Bundeswehrę, zawiera:

• rzeczywisty pojemnik na żywność - 1,5 litra;
• miska do wbudowania - 0,5 l;
• pokrywa ze składaną rączką - 0,5 l.

Produkt przeznaczony do stosowania zarówno na otwartym ogniu, jak i piekarniku. Wykonany jest z aluminium. Sucha masa wynosi 0,48 kg. Wykończenie w kolorze oliwkowym wygląda bardzo ładnie.

Jednak od rozmowy o modyfikacjach biwakowych przyborów kuchennych, które można ciągnąć w nieskończoność, pora przejść do przeglądu właściwości poszczególnych materiałów.

Materiały (edytuj)

Konstrukcje Stal nierdzewna są tańsze niż inne opcje. Modyfikacje stali światło jednak pod wpływem ognia płomienie mogą się wypalić. Nie zdarza się to zbyt często, zwłaszcza jeśli używasz sprzętu kempingowego tylko okazjonalnie. Osoby, które rzadko chodzą do natury, od 4-5 lat z powodzeniem korzystają z wysokiej jakości stalowych pojemników. Żeliwo stosowany jeszcze rzadziej: jest za ciężki na długą wędrówkę z takim produktem.

Jednak dla osób podróżujących samochodem ta okoliczność nie ma większego znaczenia. Garnek aluminiowy różni się lekkością, nie rdzewieje i tylko sporadycznie przepuszcza płyn. Ale za coś takiego będziesz musiał zapłacić dużo pieniędzy. Warto również pamiętać, że recenzje wspominają o niebezpieczeństwach spalania żywności. Dotyczący struktury tytanowe, wtedy są idealne pod względem praktycznych właściwości i tylko bardzo wysoki koszt ogranicza ich dystrybucję.

Jak wybrać?

Kuliste przybory kempingowe są potrzebne osobom, które najbardziej cenią sobie:

• wygoda gotowania;
• łatwość prania;
• możliwość wkładania do środka innych przedmiotów.

Ale do wędrówek ta opcja nie jest odpowiednia, ponieważ jest niepotrzebnie ciężka. Owalny kociołek można z łatwością umieścić w plecaku lub w namiocie. Problemem jest nierównomierne podgrzewanie wody.

Jeśli jednak turyści czy myśliwi chcą iść na lekko i są gotowi z wielką starannością rekompensować trudy gotowania, to nie jest to takie ważne.

Kolejnym ważnym punktem jest geometria uchwytu melonika. Powinien być wygodny dla dłoni użytkownika. Ważne: musisz sprawdzić, czy uchwyt jest dobrze zamocowany. Optymalna objętość doniczki to 1 litr na 1 podróżnika.

Najlepszy zestaw - duży trzylitrowy kocioł do gotowania + litrowa kopia do wrzącej wody. Konkretny producent tak naprawdę nie ma znaczenia.

Warunki korzystania

Warto wziąć pod uwagę, że możesz używać dowolnego kotła kempingowego tylko po dokładnym przestudiowaniu jego właściwości. Doświadczeni ludzie od dawna wiedzą, że zdecydowana większość struktur wojskowych jest przeznaczona do jedzenia, a nie do jej przygotowywania. Ale całkiem możliwe jest napełnienie garnka przed wędrówką delikatnymi lub ostrymi przedmiotami, nie obawiając się wtedy negatywnych konsekwencji. Niektórzy ludzie używają tych naczyń nawet do transportu niezjedzonych śniadań lub obiadów. Musisz go nosić:

• w plecaku;
• na specjalnym zaworze „krakers”;
• na pasku;
• na plecaku.

Bielizna i melonik są połączone ze sobą za pomocą specjalnego uchwytu. Prowadnice uchwytów są wsuwane w specjalne rowki. Powstały blok można już rozgrzać na ogniu lub na innym palenisku. Piec na zrębki może być również używany jako palenisko. Przy umiejętnym użyciu melonik przyniesie tylko przyjemne emocje.

Funkcje pielęgnacyjne

Być może najważniejszym punktem w pracy z garnkiem jest to, jak zmyć jego powierzchnię ze stałego oleju. W tym celu spód i pokrywkę myje się gorącą wodą z dodatkiem płynu do naczyń. Mycie należy powtórzyć dwa lub trzy razy, aby nie pozostały żadne szkodliwe substancje. Detergent można zastąpić mydłem do prania. Następnie garnek gotuje się i płucze kilka razy pod rząd.

Preparat można dokończyć myjąc alkoholem. Czasami meloniki są szlifowane papierem ściernym. Czy to jest to konieczne, aby produkt nie zacinał się i nie zapychał piaskiem.

Bezpośrednio w naturze bardzo dobrze zmywa naczynia piaskiem i dodatkiem detergentu. Zamiast detergentów czasami używa się zwykłego drutu.

Aby zapoznać się z przeglądem wojskowego melonika, zobacz następny film.