Etykieta: dobra etykieta i świeckie maniery

Przestrzeganie norm etycznych przez osobę w społeczeństwie zawsze definiuje ją jako wysoce moralną jednostkę z zasadami moralnymi, która szanuje siebie i innych. Ale tylko wiedza i przestrzeganie zasad etykiety czyni mężczyznę prawdziwym dżentelmenem, a kobietę prawdziwą damą.

Do czego to jest potrzebne?

Aby zrozumieć potrzebę takiego zjawiska jak etykieta, warto nadać temu pojęciu definicję, odróżniając je od pojęcia etyki. Etykieta to zbiór zasad, których należy przestrzegać w społeczeństwie, umiejętność odpowiedniego zachowania się w konkretnym przypadku.

Po raz pierwszy słowo „etykieta” pojawiło się we Francji za króla Ludwika XIV. Na jednej z imprez towarzyskich goście otrzymali małe karteczki (etykiety), które określały pierwsze w historii wspólne zasady zachowania w społeczeństwie.

Taka innowacja nie mogła pozostać niezauważona. Od dłuższego czasu do dnia dzisiejszego zbiór zasad systematycznie się powiększa, dodawane są całe rozdziały i paragrafy, które mają regulować ludzkie zachowanie we wszystkich obszarach działalności.

Najnowsze współczesne osiągnięcia w dziedzinie etykiety związane są z normami komunikacji w przestrzeni internetowej. To ważny temat, ponieważ permisywizm i depersonalizacja w sieci pociągają za sobą rozluźnienie i degradację społeczeństwa i każdego z osobna.

Pojęcia etykiety i etyki są często utożsamiane i uogólniane. To nie jest właściwe. Jeśli etykieta jest jasnymi prawami, kiedy daną osobę można dokładnie ocenić, można wyciągnąć wniosek, czy jest ona zaznajomiona z dobrymi manierami, czy nie, to etyka to wewnętrzne zasady moralne i moralne, którymi kieruje się dany podmiot, kierując się własną intuicją, a także stopniem wykształcenia i roztropnością.

Każdy ma wspólną etykietę, jest niezmienna i istnieje a priori, etyka to ukryte i ukryte cechy charakteru danej osoby. Każdy ma swoje własne standardy etyczne. Zależą one od statusu społecznego, od modeli zachowania i budowania relacji, które są nieodłączne w rodzinie, od procesu wychowawczego w szkole, od kręgu przyjaciół i znajomych, od osobistych cech i charakteru osoby.

Możesz być osobą wysoce moralną i wielkim moralistą, ale absolutnie nie znasz zasad etykiety, ale możesz przestrzegać wszystkich praw przyzwoitości, ale być samolubnym, chciwym i złym człowiekiem.

Oczywiście zasady etykiety zostały stworzone z zachowaniem norm etycznych. Przecież historycznie to moralność, szlachetność i cnota były miarą dobrego i złego początku człowieka.

Tak czy inaczej, aby osiągnąć sukces w życiu, móc zaprezentować się z jak najlepszej strony, czuć się pewnie w każdym społeczeństwie, w każdej sytuacji, warto poznać wszystkie zasady dobrych obyczajów i niezmiennie ich przestrzegać. Etykieta obejmuje wszystkie sfery ludzkiego życia, dlatego ważne jest, aby wiedzieć, że Twoi partnerzy, przeciwnicy, koledzy, przyjaciele i krewni znają zasady przyzwoitości i docenią Twoją umiejętność przebywania w miejscach publicznych i intymnych.

Rodzaje

Nie powinno dziwić, że wiele reguł można znaleźć na przykład zarówno w ogólnej etykiecie cywilnej, jak i w wojsku czy biznesie. Wiele ustawień jest wspólnych dla wszystkich aspektów życia, dlatego są one duplikowane. Warto podkreślić następujące rodzaje etykiety:

• Ogólne cywilne. Zbiór zasad ustanowiony przez ogólną etykietę obywatelską reguluje normy zachowania dla wszystkich obywateli, bez wyjątku, w życiu codziennym. Kierują nimi przebywając w miejscach publicznych, prosząc nieznajomych o pomoc, podróżując komunikacją miejską i tak dalej.
• Świecki. Warto zapoznać się z zasadami świeckiej etykiety dla tych, którzy mają zaistnieć w społeczeństwie zjednoczonym wydarzeniem lub zaproszeniem gospodarzy wydarzenia. Dotyczy to m.in. zasad witania się, umawiania się, przedstawiania sobie gości, wyrażania wdzięczności organizatorom wieczoru, zasad dobrych obyczajów przy stole, stosowności danego stroju i inne.
• Dworzanin. Każdy, kto ma szczęście pojawić się na dworze monarchy (na przykład w towarzystwie królowej Anglii), musi znać „od podszewki” zasady dobrych obyczajów na dworze królewskim. Jednym z głównych praw podczas przyjęcia z Elżbietą II jest odzywanie się tylko wtedy, gdy sama królowa o to poprosi.

Istnieje wiele innych rodzajów etykiety. Niektóre już dawno odeszły w przeszłość, na przykład rycerskie, a jak dworzanin czy sala balowa na progu przejścia do historii. Współczesny świat jest bardzo zmienny, żywiołowy, ciągle wprowadzane są nowe koncepcje, pojawiają się zjawiska wymagające uregulowania, zamknięcia w ramach.

Funkcje

Prawo ze strony państwa nie może stworzyć niezbędnych ram do regulowania wszystkich aspektów życia człowieka. Funkcję tę przejmują normy etykiety.

Wszystkie zasady mają na celu osiągnięcie sukcesu we wszystkich sferach ludzkiego życia i mają na celu pomóc jednostce obrócić sytuację we właściwym kierunku, stworzyć pozytywne wrażenie o sobie, zorganizować rozmówcę, dołączyć do dowolnego społeczeństwa.

W ten sposób można wyróżnić główne funkcje etykiety jako nauki:

• Funkcja nawiązywania kontaktów. Prawidłowe powitanie i znajomość pomogą zdobyć osobę od pierwszych sekund. Po kompetentnym starcie przebieg rozmowy obiera właściwy kierunek i gra na rękę przez cały okres związku. Przestrzeganie zasad etykiety pomoże nadać odpowiedni ton.
• Funkcja rozwijania umiejętności prowadzenia rozmowy i utrzymywania kontaktu niewerbalnego. Small talk to obowiązkowy atrybut każdego formalnego i nieoficjalnego wydarzenia. Wraz z nadejściem wirtualnej komunikacji współczesny człowiek traci umiejętność wspomagania rozmowy, zapomina o kontrolowaniu swoich gestów i mimiki. Dla tych, którzy czują się niepewnie w tym aspekcie, zaleca się trening przed lustrem, przeczytanie więcej fikcji, próbę opowiedzenia fabuły historii.

Użyj dyktafonu, aby posłuchać swojej historii z zewnątrz - ocena własnych sił pomoże ci doskonalić się w sztuce prowadzenia rozmowy.

W ten sposób etykieta ma na celu stworzenie wysoce moralnego, wysoce zorganizowanego społeczeństwa intelektualnego. Zgodność lub niezgodność z regułami tego zjawiska pomaga ocenić osobę w określonych ramach kapitałowych.

Wysokie świeckie społeczeństwo nie pozwoli osobie, która lekceważy normy dobrych obyczajów, której maniery nie odpowiadają ogólnie przyjętym standardom.

Zasady

Podstawą lub szkieletem etykiety są zasady, na których stworzono wszystkie normy zachowania. Oddzielne zasady rządzące np. prawidłowym odwoływaniem się do starszych czy dobrymi manierami przy stole, jak to było naciągnięte na ten kręgosłup, przynoszą konkrety i wskazują jedyną słuszną opcję.

Jest to podstawa etykiety, która jest ściśle związana z pojęciem etyki i moralności. Na podstawie tego stwierdzenia można wyróżnić główne zasady zjawiska:

• Humanizm i ludzkość. Istotą pojęcia „ludzkość” jest to, że każdy człowiek powinien traktować innych tak, jak sam chciałby być traktowany. Główną ideą, jaką niesie w sobie zjawisko „humanizmu”, jest wolność wyboru osoby, swoboda działania, możliwość rozwoju i wyboru własnej drogi rozwoju, realizacja własnych celów. To stwierdzenie oznacza, że ​​nikt nie może ingerować jednostki w zarządzanie jej życiem. Warto poczynić uwagę: wolności człowieka ograniczają kodeksy karne i cywilne.
• Tolerancja. Pojęcie to jest bliskie pojęciu „humanizmu”. Tolerancja to tolerancja wobec obcych: światopogląd, preferencje religijne, wygląd, cechy fizyczne, styl życia. Nie porównuj tego pojęcia z obojętnością. Możesz pokazać udział w życiu i sytuacji innej osoby, ale pozostać tolerancyjnym.

Nawiasem mówiąc, niektóre gesty w danym kraju mogą się różnić. Na przykład zwykły znak negacji w Rosji - rytmiczne skręty głowy w lewo i prawo, w Bułgarii ma przeciwne znaczenie - tak Bułgarzy zgadzają się ze sobą. To kolejny powód, by zrezygnować z kolorowych niewerbalnych sposobów przekazywania informacji.

Powinieneś działać tak, aby nie zawstydzać innych ludzi. Przede wszystkim warto zadbać o dobro innych, stawiając na dalszy plan interesy osobiste.

Podstawowe koncepcje

Etykieta to bardzo szerokie pojęcie, które obejmuje różne aspekty i aspekty ludzkiego zachowania. Koncepcja opiera się na wielu elementach etykiety.

Mowa lub etykieta werbalna

W każdym społeczeństwie powinieneś monitorować swoją mowę. Nie tylko treść powinna odpowiadać ogólnie przyjętym normom, ale ważną rolę odgrywa również barwa, intonacja, szybkość, ton wypowiedzi.

Jasno wyrażaj swoje myśli, nie rozciągaj się, ale nie gaworzyj. Rozmówca musi być w stanie rozróżnić wszystkie słowa, zrozumieć znaczenie tego, co zostało powiedziane. Spokojna i pewna siebie intonacja przyczynia się do rozwoju rozmowy, wzmacniania relacji.

Konieczne jest monitorowanie użycia pasożytniczych słów, unikanie wyrażeń slangowych w nowych firmach, mogą one nie być jasne dla wszystkich, a poza tym są nieformalne.

Umiejętności posługiwania się etykietą werbalną można się nauczyć. Do treningu potrzebny będzie stoper i dowolny przedmiot (grzebień, nożyczki, cukiernica). Włącz minutnik, a następnie porozmawiaj na wybrany temat przez trzy minuty. Upewnij się, że myśli się nie powtarzają, przestrzegaj wszystkich podstawowych praw etykiety mowy.

Gdy historia jest łatwa do naśladowania i trwa co najmniej trzy minuty, zwiększ czas trwania do pięciu minut i tak dalej. Dobrym pomysłem jest dodanie do takiego treningu dyktafonu, aby wysłuchać swojego monologu, ocenić jego treść, swój głos (ton i barwę). Regularne wykonywanie tak prostych czynności pozwoli Ci opanować kulturę mowy. Teraz, bez względu na to, o czym mówimy, możesz rozmawiać przez długi czas, a co najważniejsze, jest to interesujące dla osób wokół ciebie.

Słuchacz musi również spełnić szereg wymagań dla narratora. Po pierwsze, w żadnym wypadku nie należy przerywać osobie, która mówi. To jest pokaz braku szacunku. Ważne jest, aby po wypełnieniu frazy rozmówcy zadać kilka pytań wyjaśniających, aby pokazać swoje zainteresowanie i uczestnictwo.

Nigdy nie powinieneś komentować kogoś lub czyjegoś działania z negatywnymi konotacjami. Zawsze pamiętaj o najważniejszych funkcjach etykiety - humanizmie i tolerancji, a także takcie i grzeczności. Nawet jeśli osobiste uczucia zostały zranione, zachowaj milczenie i, jeśli to możliwe, po prostu przestań komunikować się ze sprawcą.

Etykieta niewerbalna

Komunikacja niewerbalna to komunikacja poprzez język ciała, mimikę twarzy. Zawsze bardzo ważne jest obserwowanie swoich gestów i mimiki.

W żadnym szanującym się społeczeństwie luz w ruchach nie jest akceptowany. Poza powinna być powściągliwa, a nie wulgarna. Unikaj używania ciężkich gestów rąk podczas prowadzenia rozmowy. Jest to szczególnie uderzające, gdy ktoś przy stole macha instrumentami podczas rozmowy. Takie zachowanie jest uważane za szczyt nieprzyzwoitości.

Zbyt wyrażana emocjonalnie mimika twarzy jest uważana za nieodpowiednią w społeczeństwie. Na przykład nie otwieraj szeroko ust ze zdziwienia. Wzrok należy kierować w stronę rozmówcy, podczas rozmowy wskazane jest patrzenie mu w oczy lub na grzbiet nosa.

Proksemika etykiety

Prosemica bada przestrzenny i czasowy system znaków w społeczeństwie. W różnych krajach, biorąc pod uwagę specyfikę tradycji, religii, możemy mówić o różnym poziomie komfortu przy wkraczaniu w przestrzeń osobistą, ale są też ogólnie przyjęte normy.

Zawsze pamiętaj o dystansie. Optymalna odległość między rozmówcami to 1 metr. Wtargnięcie w przestrzeń osobistą może wywołać wrogość, a w rezultacie przerwanie komunikacji między ludźmi. Obejmuje to również dotykanie.

Uścisk dłoni podczas spotkania lub znajomości jest uważany za dopuszczalny, pod warunkiem, że inicjatorem jest kobieta lub senior w randze lub wieku.

Proksemika etykiety zawiera również zasady rządzące np. miejscem gościa w domu przy stole. Tak więc właściciele zajmują miejsce na czele stołu, gość honorowy - po prawej stronie właściciela, młodsi i dzieci - w odległym kącie.

Akcesoria do etykiety

Świat rzeczy nie jest ostatnim miejscem w etykiecie. W tym dziale mogą znaleźć się takie zjawiska jak nakrycie stołu, umiejętność prawidłowego posługiwania się sztućcami, odpowiedni dobór stroju na daną okazję, wiedza o tym, jak prawidłowo podpisać pocztówkę lub wręczyć prezent, podarować kwiaty.

Zasady komunikacji

Zasady komunikacji zwykle zależą od sytuacji, ale podstawowe postulaty są wspólne dla wszystkich, dlatego w procesie tworzenia zbioru reguł etykiety opracowano formuły mowy. Mają stać się standardem prawidłowego prowadzenia rozmowy z konkretną osobą.

Przed przejściem bezpośrednio do formuł mowy konieczne jest określenie struktury i rodzajów komunikacji. W związku z tym dzieli się na:

• ustny (mówienie, słuchanie);
• pisemne: (pisanie, czytanie).

Komunikację ustną i pisemną wyróżnia rodzaj prezentacji, sposób postrzegania informacji.

Podczas rozmowy osobistej na naszych oczach tworzy się pole informacyjne, mówca ma możliwość posługiwania się barwą, intonacją, mimiką i gestami podczas rozmowy, aktywnie pracuje głosem.

Pisanie pozwala narratorowi poświęcić więcej czasu na wybór właściwych środków językowych, dobór właściwych słów, dokładne śledzenie wątku narracji, a także daje możliwość poprawiania i edytowania tego, co jest napisane.

List lub rozmowę, w tym rozmowę telefoniczną, można podzielić na pewne etapy:

• początek związku (powitanie, znajomość);
• główna część rozmowy;
• zakończenie rozmowy, podsumowanie i pożegnanie.

Z przebiegu pierwszego etapu można ocenić dalszy rozwój rozmowy i ogólnie relacje. Etykieta przychodzi na ratunek w tworzeniu korzystnego wizerunku. Jej zasady regulują kolejność życzeń:

• młodszy wiekiem, oficjalnym stopniem lub stopniem pierwszy wita seniora;
• dżentelmen wita damę;
• młoda dziewczyna - mężczyzna starszy od niej;
• samotna dama pierwsza wita małżeństwo;
• gdy spotykają się dwie pary, witają się pierwsze kobiety, potem mężczyźni i kobiety, a dopiero potem mężczyźni wymieniają uściski dłoni;
• podczas rozmowy telefonicznej dzwoniący pierwszy się wita;
• list zawsze zaczyna się od słów powitania.

Aby poprawnie przywitać się z osobą, powinieneś kierować się formułą mowy odpowiednią dla konkretnej sytuacji:

• "Witaj! „- uniwersalna opcja powitania;
• „Dzień dobry”, „dobry wieczór”, „dzień dobry” - zależy od pory dnia, jest również uważany za uniwersalny;
• "Hej! »- nieformalne powitanie, odpowiednie na spotkanie starych znajomych, przyjaciół;
• "Życzę Ci dużo zdrowia! „- specyficzna formuła mowy, używana w etykiecie wojskowej”.

Oprócz werbalnych metod powitania istnieją techniki niewerbalne, które są aktywnie wykorzystywane w świeckim społeczeństwie:

• kiwanie głową (używane głównie przez kobiety);
• mężczyźni unoszą kapelusz na powitanie, gdy znajoma osoba przechodzi kilka metrów;
• na balach i w dworskiej etykiecie panie dygają, gdy spotykają się lub nowy znajomy;
• mężczyźni całują rękę damy lub wymieniają uściski dłoni;
• bliscy ludzie całują się w policzek.

Etap randkowania jest bardzo ważny i wymaga starannego przygotowania. Lepiej, jeśli przedstawią się sobie nieznajomi, na przykład gospodarz imprezy świątecznej lub wspólny znajomy. Jakiś czas temu uznano za nieprzyzwoite, aby zarówno mężczyzna, jak i kobieta przejęli inicjatywę, poznając się na własną rękę. Jednak czasy się zmieniają, pani może jako pierwsza rozpocząć rozmowę i przedstawić się.

Tak czy inaczej istnieje pewien porządek, który zgodnie z zasadami etykiety jest przestrzegany w momencie znajomości:

• mężczyzna zostaje przedstawiony pierwszej kobiecie;
• kobieta przedstawia się jako pierwsza, jeśli spotyka starszego mężczyznę lub damę;
• pojedyncza osoba zawsze jako pierwsza przedstawia się małżeństwu lub grupie osób.

Jeśli zadaniem jest przedstawienie sobie dwóch nieznajomych, kolejność jest następująca:

• dama jest najpierw przedstawiana mężczyźnie, ona z kolei decyduje, czy uścisnąć dłoń, czy nie;
• pierwszy, który przedstawia starszego w wieku lub oficjalnej pozycji młodszemu;
• gospodarz domu, organizator wieczoru, przedstawia przybysza całemu towarzystwu, najpierw wołając jego imię;
• gdy przedstawia się krewnego, najpierw podaje się stopień pokrewieństwa, a następnie imię („Poznaj moją siostrzenicę Olgę”);
• przedstawiając przyjaciela rodzicom, najpierw wywoływane jest imię przyjaciela;
• przy przedstawianiu rówieśników najpierw wzywa się bliższego przyjaciela.

Aby przedstawić sobie dwie osoby, należy wybrać odpowiedni moment, aby nie przerywać rozmowy jednej z nich. Nie powinieneś zawieść dwojga nieznajomych i zaprosić ich do wzajemnego poznania się. Taki gest jest uważany za szczyt nieprzyzwoitości.

Przedstawiając się, czyli w momencie, gdy gospodarz przedstawia gościa, nie powinieneś siadać na krześle, musisz wstać i przywitać się z nowym znajomym. Wyjątkiem są osoby starsze, które mogą pozostać na swoim miejscu.

Po zapoznaniu się z nowymi znajomościami należy sobie powiedzieć: „Bardzo się cieszę ze spotkania! „Lub” Miło cię poznać! ". Znajomość można zapieczętować uściskiem dłoni, ale zwykłym skinieniem głowy, lekkim ukłonem.

Po przywitaniu, pierwszym spotkaniu, kobieta lub starsza kobieta może rozpocząć rozmowę. Powinna być wspierana. W regułach etykiety są tematy, których należy unikać w świeckim społeczeństwie i na pierwszym spotkaniu - to polityka i religia. Nie powinieneś kategorycznie wyrażać swoich myśli i wszczynać kłótni. Konieczne jest przestrzeganie zasady humanizmu i tolerancji.

Po zakończeniu imprezy warto pożegnać się z nową znajomością, po raz kolejny wyrażając przyjemność ze spotkania, nadzieję na wczesną nową. Pożegnaniu może również towarzyszyć uścisk dłoni, a stary przyjaciel lub krewny może wymieniać uściski lub pocałunki w policzek.

Sugerują ogólne zasady uczestnictwa w imprezach towarzyskich lub świętach z okazji urodzin, imienin, Nowego Roku i innych następujące aspekty:

• Punktualność. Bardzo ważne jest, aby na każde spotkanie przybyć dokładnie o wyznaczonej godzinie. Nie trzeba przyjeżdżać z wyprzedzeniem, ponieważ właściciele mogą nie być gotowi, a to może postawić ich w trudnej sytuacji. Spóźnienie się jest tym bardziej niedopuszczalne. W przypadku wystąpienia siły wyższej należy wcześniej zadzwonić i omówić dokładną godzinę przyjazdu.
• Wygląd musi pasować do wydarzenia.
• Uczestnicząc w wydarzeniu, na którym spodziewana jest uczta, nie powinieneś przychodzić z pustymi rękami. Przynieś ciasteczka, ciastka lub słodycze i daj je gospodyni. Gospodyni musi położyć smakołyki na stole.
• Wchodząc do pokoju, w którym goście zgromadzili się już przy stole, trzeba wszystkich od razu przywitać, spojrzeć na każdego gościa spojrzeniem, uśmiechnąć się.
• Siedząc przy stole, jeszcze raz pozdrawiam sąsiadów z lewej i prawej strony.
• Nie powinieneś życzyć publiczności smacznego, to wyrażenie jest uważane za nieprzyzwoite w kręgach świeckich.
• Na zakończenie wieczoru podziękuj gospodyni, daj pozytywną ocenę jej kulinarnych możliwości i wieczoru w ogóle.

Konieczne jest osobne podkreślenie praw etykiety, które odnoszą się do rozmów telefonicznych. Szczególnie ważne jest przestrzeganie zasad podczas rozmów biznesowych lub rozmów z nieznanymi i zupełnie nieznanymi osobami. Duże firmy opracowują dla swoich pracowników standardy, których pracownik ściśle przestrzega na co dzień w swojej pracy. W ten sposób kierownictwo firmy kreuje niezbędny wizerunek i autorytet w oczach klientów.

Niezależnie od tego, kto odbiera lub wykonuje telefony – urzędnik państwowy, pracownik komercyjny czy telefon o charakterze czysto świeckim – Podstawą prowadzenia rozmów telefonicznych są następujące zasady:

1. Rozmowy telefoniczne należy wykonywać od 9:00 do 21:00.
2. Koniecznie przywitać się z osobą, przedstawić się. Jeśli rozmowa telefoniczna ma charakter biznesowy, nie zapomnij podać swoich regaliów.
3. Zapytaj rozmówcę, czy jest mu wygodnie rozmawiać.
4. Nazwij cel rozmowy, zadaj interesujące Cię pytanie.
5. Po wyczerpaniu tematu rozmowy należy podziękować za odpowiedź i pożegnać się.

Jeśli odbierzesz telefon, musisz przywitać się z dzwoniącym, jeśli się nie przedstawił, wyjaśnić, jak możesz się z nim skontaktować, odpowiedzieć na pytanie i pożegnać. Obowiązują zasady etykiety dotyczące odbierania połączeń przychodzących dla pracowników firm i organizacji. Pracownik powinien się przywitać, podać nazwę firmy, stanowisko, nazwisko i imię. Następnie zadaj pytanie „Jak mogę Ci pomóc?”? »Lub alternatywne opcje oferowane przez pracodawcę.

Wymagania dotyczące listu pokrywają się z etapami prowadzenia zwykłej rozmowy: powitanie imieniem, główna idea nakreślona w temacie, pożegnanie i podpis. Podpis w liście osobistym z reguły jest intymny, w liście biznesowym - oficjalnym, z listą regaliów, nazwiskiem, imieniem i patronimem.

Rozmowa to najbardziej niezawodny sposób przekazywania informacji. W trakcie rozmowy możesz poznać zdanie i stronę przeciwnika, stworzyć umowy, narysować dla siebie osobisty portret rozmówcy, dowiedzieć się, co motywuje osobę przy podejmowaniu określonych decyzji, a co ważne, czerpać przyjemność i satysfakcję z przyjemna rozrywka.

Istnieją dwa główne typy konwersacji:

• biznes;
• świecki.

Pierwszy rodzaj komunikacji obejmuje ścisłe przestrzeganie wszystkich zasad i przepisów etykiety biznesowej. W środowisku biznesowym konieczne jest przestrzeganie zestawu tych zasad, aby relacje między partnerami i współpracownikami były jak najbardziej przewidywalne. Każdy ceni swój czas, pieniądze i reputację.

Podstawowe prawa komunikacji biznesowej:

• Punktualność lub zarządzanie czasem. Pojęcie punktualności biznesowej obejmuje nie tylko fakt przybycia na spotkanie o umówionej godzinie. Przestrzeganie ram czasowych na wykonanie umowy, wykonanie telefonu w uzgodnionym terminie, wykonywanie pracy przez pracownika przez określony czas, umiejętność zwięzłego i jasnego sformułowania swoich myśli – odnieść się również do zjawiska punktualności.

Aby nie wpaść w niezręczną sytuację związaną z naruszeniem umów tymczasowych, pracownik dowolnego szczebla musi pojąć naukę planowania swojego dnia pracy. Tak działa zarządzanie czasem.

Nie zapominaj, że każdy pracownik jest twarzą firmy, dlatego ważne jest, aby każdy pracownik wyglądał schludnie, reprezentacyjnie i w kontekście stylu biznesowego.

Etykieta umożliwia więc przewidywanie związku, ponieważ większość argumentów może zdyskredytować jednego z partnerów. Jednak niewielu jest gotowych na takie argumenty i zerwanie partnerstw.

Przykład listu biznesowego wskazującego na potrzebę spotkania:

„Dzień dobry, koledzy!

Dzisiaj, 03.02.2018 spotkanie odbędzie się w gabinecie dyrektora. Omówiona zostanie kwestia rotacji personelu i możliwości naprawienia sytuacji. Proszę dział HR o przygotowanie niezbędnych liczb i raportów, szefów działów - listę wymagań dla kandydatów, HR - sposoby regulowania rotacji pracowników.

Czas spotkania - 14:00-15:30.

Z poważaniem,

Dyrektor LLC „Menedżer”

Iwanow Iwan Iwanowicz”

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe podstawy etykiety biznesowej, pracownik z łatwością zdobędzie dobrą referencję, a tym samym awans.

Small talk jest mniej formalny. Jest to szczególnie widoczne w komunikacji z bliskimi przyjaciółmi i krewnymi. Jednak podstawy pozostają niezmienione - punktualność, uprzejmość i takt, szacunek i szacunek dla starszych, skromność i człowieczeństwo.

Jak się właściwie ubrać?

Ubranie ma ogromny wpływ na ocenę danej osoby w społeczeństwie oraz na to, jak się ona czuje. Aby osiągnąć harmonię w tych przebraniach, należy wiedzieć: strój musi być odpowiedni, schludny, musi być wolny od wulgarnych elementów, musi być wygodny i ściśle odpowiadać okazji.

Ubrania codzienne nie powinny prowokować publiczności, jej głównym zadaniem jest zadbanie i wygoda. Natomiast na wycieczkę do restauracji bardziej słusznie, aby kobieta wybrała koktajlową suknię wieczorową, a mężczyzna założył garnitur.

Często zdarza się, że na zaproszeniach na imprezę towarzyską widnieje dopisek: „Dress-kode Black Tie”. Taka wiadomość zobowiązuje mężczyznę do stawienia się w smokingu (lub czarnym garniturze), a kobietę w długiej ciemnej sukni wieczorowej.

Wybierając ubrania należy bezwzględnie kierować się specyfiką imprezy, porą roku, konkretną pogodą, porą dnia.

Trzeba pamiętać: dres nadaje się tylko na siłownię lub czysto plenerowe imprezy sportowe, na piknik nie zakłada się butów na obcasie i mini spódniczki, strój kąpielowy można nosić tylko na plaży.

Osobno należy powiedzieć o makijażu. W ciągu dnia kobieta nie powinna malować jasno, należy wybrać kosmetyki dekoracyjne o naturalnych odcieniach. Wieczorne wyjście pozwala na nałożenie dowolnej szminki i brokatowego cienia do powiek.

Zachowanie publiczne

Dobre maniery w miejscach publicznych opierają się na zasadzie: nie przeszkadzać innym. Zawsze trzeba myśleć o dobru nieznajomych, a jeśli przez zaniedbanie jakiekolwiek działania wpłynęły na czyjeś uczucia lub fizycznie ingerowały w nieznajomą, zdecydowanie należy przeprosić.

W miejscach publicznych nie rozmawiają, nie śmieją się głośno, nie machają rękami, nie próbują przeczołgać się w kolejce, nie wchodzą w potyczki i spory z nieznajomymi.

Czasami trzeba zwrócić się o pomoc do nieznajomego. W takim przypadku nie powinieneś zwracać jego uwagi zwrotem „kobieta! "Lub" człowiek! ", Powinieneś podejść do osoby i zapytać:" Przepraszam, czy mógłbyś mi pomóc? ". Następnie musisz określić istotę problemu. Ta formuła mowy jest uniwersalna dla kobiet i mężczyzn, a taka ulotna komunikacja nie wymaga przedstawiania się i osobistej znajomości.

Nie należy jeść w ruchu, a także w miejscach publicznych, które nie są do tego przeznaczone. Istnieje możliwość zakrztuszenia się lub poplamienia innych. Palenie w miejscach publicznych jest zabronione nie tylko przez prawo państwowe, ale także przez zasady etykiety. Nieprzyzwoite jest wskazywanie palcami i omawianie przechodniów. W transporcie publicznym należy ustąpić pierwszeństwa seniorom, osobom niepełnosprawnym oraz pasażerom z dziećmi.

Charakterystyka krajowa

Ogólnie przyjęty zestaw zasad etykiety jest uważany za międzynarodowy. Przestrzegają go kraje europejskie, USA, Rosja i inne. Jednak niektóre zasady mogą się różnić ze względu na własne tradycje, historię i kulturę.

Różnice te są szczególnie widoczne przy ruchu na wschód. Większość krajów wschodnich to kraje muzułmańskie lub buddyjskie. Obie religie mają silny wpływ na życie świeckie mieszkających tam ludzi.

Powszechne prawdy Koranu są muzułmańskim przykładem dobrych manier. Religia wzywa każdego ze swoich nosicieli do pokory, dobroczynności, współczucia, pracowitości, do lęku przed rozpustą, wulgarnymi myślami, nadużyciami.

Dla kobiet jest to edukacja od najmłodszych lat w posłuszeństwie i czystości. Tak więc etykieta islamu brzmi:

1. Kobieta nie powinna patrzeć w oczy nieznajomemu, nawet na weselu oczy panny młodej są utkwione w podłodze.
2. Kobieta całkowicie poddaje się opinii mężczyzny, nie ma prawa sprzeciwiać się, wdawać się w kłótnię.
3. Hidżab całkowicie zakrywa nogi do kostek, ręce do nadgarstków, jego kolor jest przyćmiony, często czarny.
4. Muzułmanka poślubia wyłącznie dziewicę, w przeciwnym razie czeka ją wstyd.
5. Islam zabrania kobietom picia alkoholu.

Mniej surowa etykieta buddyzmu jest również silnie uzależniona od wiary i tradycji ludu. Ważne jest, aby przed wizytą w świątyni zapoznać się z podstawowymi zasadami, zwłaszcza w święta i obrzędy religijne.

Jednak odwiedzający świątynię innej wiary i turyści nie muszą brać czynnego udziału w rytuale i dokładnie znać jego cechy, najważniejsze jest, aby nie urazić uczuć buddystów.

Rada

Często nieznajomość dokładnych zasad etykiety jest rekompensowana takimi ludzkimi cechami, jak moralność, skromność i uprzejmość. Ważne, aby umieć panować nad emocjami, nie ulegać prowokacji, używać uśmiechu jako broni, być osobą otwartą i pogodną.

Przed uczestnictwem w ważnym wydarzeniu towarzyskim należy zapoznać się z zasadami dobrych obyczajów, przyjąć formuły mowy, które mogą się przydać. Ważny jest również dobór odpowiednich ubrań.

Dla tych, którzy marzą o wysokim oficjalnym stanowisku, warto szkolić się w oratorstwie, w umiejętności obrony swojej pozycji bez naruszania zasad etykiety, studiować zarządzanie czasem.

Wybierając się w podróż, zapoznaj się z charakterystyką kulturową kraju, religią i normami moralnymi. Przykład: odwiedzając państwo muzułmańskie zastanów się nad swoją garderobą, nie powinieneś pojawiać się w miejscach publicznych w ubraniach odsłaniających ramiona, brzuch, kolana.

Więcej sekretów etykiety od arystokratów znajdziesz w następnym filmie.